Merel vertelt ...
Ik zit in onze zitkuil met mijn blote voeten in het gras en de zon op mijn gezicht te genieten van een heerlijk ontbijt met o.a. vers zomerfruit.
Ineens schrik ik op door een ‘plof’ vlak naast mij, op de stenen rand rondom onze kuil. Ik kijk een moedermerel recht in de ogen met voor haar haar dode kind. De babyvogel is al vrij groot en de blauw veerpennen met plukjes veer zijn al zichtbaar.
Voordat ik besef wat er gebeurt, pakt moedermerel het vogeltje in haar snavel en dropt het 2 meter verderop in onze tuin - op de plek waar wij 2 jaar geleden een hamster begraven hebben.
En weer pakt ze het jong op, fladdert op lage hoogte 2 meter verder om tenslotte haar jong midden op het pad achter te laten. “Fijn voor de postbode zometeen, denk ik direct.” Afijn, ik eet mijn schaaltje sojayoghurt verder leeg en herbeleef wat er net gebeurde.
Dit gebeurt niet voor niets. De merel vertelt mij iets. Ik voel wat ze komt vertellen. Ik krijg de zin ‘trekken aan een dood paard’ door en zie het als signaal dat ik mag nagaan waar ik nog iets in stand probeer te houden. Ondanks dat ik weet dat het geen zin heeft, omdat er al geen leven meer in zit.
Ik zak verder in haar verhaal.
De merelmoeder kijkt mij nogal doordringend aan. Het voelt als een boosheid. Ik voel me het kleine kind dat ergens van beschuldigd wordt, ondanks dat ik er niets aan kan doen. Het geeft me tevens onrust in mijn hele systeem. Ik maak me -gevoelsmatig- klein. Zij was zó enorm boos, dat ik als het ware ineen krimp. Onzichtbaar word. Ok, ik mag in mijn kracht gaan staan, mijn eigen grootsheid nòg meer omarmen. Mijn verhaal aan de wereld vertellen. Mijn verhaal dat er zo enorm toe doet en belangrijk is om gehoord te worden, zodat meer en meer -hoogsensitieve- vrouwen in hun grootsheid gaan staan.
En ik zak nòg verder in haar verhaal.
Ik weet het. Ineens weet ik wat de merel mij komt vertellen. Ik ben me bewust van wat er wèrkelijk gebeurt in mij. Ik schrik niet van de dode babymerel. Dat is inherent aan een tuin met veel vogelleven. Daar zit onvermijdelijk ook vogeldood aan gekoppeld.
Ik schrik niet van de boze, bijna beschuldigende blik. Nee. Ik schrik van het onverwachte. Ineens die plof naast mij, het hele tafereel. Ik zag het niet aankomen. Totaal niet. Ik word overrompeld. Heb geen controle over het geheel. Heb geen enkel touwtje in handen.
En dit is precies wat de merel mij komt vertellen. Heb vertrouwen dat alles dat op jouw pad komt, klopt. Wees voorbereid dat jouw volgende stap uit onverwachte hoek zal komen. Ok, dat dus. Verwacht het onverwachte en omarm het. Wees er klaar voor.
Helder. Ik omarm het onverwachte en zie wat het mij brengt.
Mooie boodschap weer merel,
Dankjewel!
🎁 Verrassing voor jou
Wil je de Natuur dichterbij halen?
Download hier gratis 14 toffe tips: 'Nature a(rou)nd you'